ریتم‌های شبانه روزی توسط یک ساعت ارشد اداره می‌‌شود. این ساعت گروهی از نورون‌ها به نام هسته سوپراکیاسماتیک است که در منطقه ای از مغز به نام هیپوتالاموس واقع شده اند. این ساعت ارشد، نشانه‌هایی از محیط را به دستورالعمل‌های بدن تبدیل می‌‌کند. به عنوان مثال، گیرنده‌های موجود در چشم، نور خورشید را تشخیص می‌‌دهند و سیگنال را به سمت هسته فوق مغزی عبور می‌‌دهند تا تولید هورمونی ملاتونین که باعث خواب آلودگی می‌‌شود را تحریک می‌‌کند.

ساعت بیولوژیکی فرد می‌‌تواند زودتر یا دیرتر تنظیم شود، اما ثابت نگه داشتن نشانه‌هایی که بر ریتم شبانه روزی تأثیر می‌‌گذارد می‌‌تواند به همه کمک کند تا روال خود را حفظ کنند. هر روز بیدار شدن و رفتن به خواب و قرار گرفتن در معرض نور خورشید و تاریکی در زمان‌های همیشگی، از تولید مداوم ملاتونین پشتیبانی می‌‌کند. بنابراین، اجتناب از صفحه نمایش در شب، تغییری است که می‌‌تواند به نفع کسانی باشد که به به خوابی بهتر امیدوار هستند.

ریتم شبانه روزی چیست؟